Δεν θέλουμε να σας το χαλάμε αλλά δεν υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν μόνο το δεξί ή το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Ψυχολόγοι ερευνητές παρουσίασαν σε μία έρευνα 56 μύθους για τον εγκέφαλο και 49 μύθους για την ανάπτυξη των παιδιών σε 220 συμμετέχοντες ηλικίας 19 έως 66 ετών, οι οποίοι τις αξιολόγησαν σε μια κλίμακα πέντε σημείων από Σίγουρα Ψευδής, Πιθανώς Ψευδής, ως Πιθανώς Αληθής ή Σίγουρα Αληθής συμπεριλαμβάνοντας και την επιλογή «δεν γνωρίζω».
Η πίστη στους πιο περίφημους μύθους για τον εγκέφαλο, όπως η ιδέα ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 10% του εγκεφάλου μας ή ότι μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν το αριστερό ημισφαίριο, ενώ άλλοι το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, εξακολουθούν να είναι πιστευτοί, σύμφωνα με αυτή την έρευνα (πάνω από το 40% και το 36% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι είναι πιθανώς ή σίγουρα αληθινοί, αντίστοιχα).
Τέσσερις μύθοι του εγκεφάλου συγκέντρωσαν τις «Σίγουρα Αληθείς» απαντήσεις από το 40% των συμμετεχόντων: ότι ο εγκέφαλος είναι πολύ καλά σχεδιασμένος, ότι μετά από έναν τραυματισμό στο κεφάλι, οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν ποιοι είναι και να μην αναγνωρίζουν άλλους, αλλά να είναι φυσιολογικοί με άλλους τρόπους, ότι έχουμε πέντε ξεχωριστές αισθήσεις και ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου μας ενώνονται όλα μαζί σχηματίζοντας ένα τεράστιο νευρικό δίκτυο.
Ομοίως, υπήρξαν δύο μύθοι για την ανάπτυξη των παιδιών, όπου πάνω από το 30% των συμμετεχόντων πίστευαν ότι ήταν Σίγουρα Αληθείς: ότι όλα τα αγόρια έχουν ένα χρωμόσωμα Y που δεν το έχουν όλα τα κορίτσια και ότι μια γυναίκα που είναι ήδη έγκυος δεν μπορεί να μείνει έγκυος ξανά. Άλλοι ισχυροί μύθοι για την ανάπτυξη των παιδιών περιελάμβαναν την ιδέα ότι η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά και ότι το χαρακτηριστικό της δυσλεξίας είναι η αντιστροφή των γραμμάτων (65% και 66% δήλωσαν ότι είναι Πιθανώς ή Σίγουρα Αληθείς αντίστοιχα).
Δεν υπήρξαν ενδείξεις ότι η ηλικία, το φύλο ή το εκπαιδευτικό υπόβαθρο των συμμετεχόντων (συμπεριλαμβανομένης της εμπειρίας από το χώρο της ψυχολογίας) επηρέασαν την υποστήριξη αυτών των μύθων. Ωστόσο, εκείνοι που έβαλαν πρώτα την κοινή λογική επικύρωσαν λιγότερους μύθους και υπήρξε μια μέτρια συσχέτιση μεταξύ αυτών που είχαν μεγαλύτερη θρησκευτική πίστη ή / και ανήκαν πολιτικά σε ακροδεξιά παράταξη και της υποστήριξης λιγότερων μύθων (οι ψυχολόγοι δεν έχουν καμία εξήγηση για αυτές τις «εκπληκτικές» συσχετίσεις).
Ο Άντριαν Φούρναμ, βασικός συγγραφέας της μελέτης, σημειώνει ότι οι συμμετέχοντες δεν ήταν πρόθυμοι να απαντήσουν «δεν γνωρίζω» και λιγότερο από το 1/5 επέλεξε αυτή την απάντηση. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό εξηγείται ως εξής: να υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι ένιωθαν ντροπή να παραδεχτούν ότι δεν ήξεραν κάποιες απαντήσεις όταν εν τέλει τα στοιχεία έδειξαν σαφώς ότι δεν τις γνώριζαν, υποστηρίζει.
Η μελέτη έχει μερικά περιορισμούς, όπως η έλλειψη λεπτομερών πληροφοριών σχετικά με το ψυχολογικό ιστορικό των συμμετεχόντων ή τη γεωγραφική τους θέση.
Ωστόσο, ο Φούρναμ δηλώνει ότι τα ευρήματά του αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά την συγκλονιστική αλήθεια για την ευρεία αποδοχή των μύθων και προειδοποιεί ότι είναι «δυνητικά επιβλαβείς και κοινωνικά διχαστικοί». Προσθέτει: Το ζήτημα του πώς να καταπολεμήσουμε αυτούς τους μύθους και να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι θα είναι καλύτερα ενημερωμένοι για τους διάφορους τομείς της ψυχολογίας, παραμένει σε μεγάλο βαθμό αναπάντητο.
Πηγή: digest.bps.org.uk
Μελέτη: Myths and Misconceptions in Developmental and Neuro-Psychology
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
