Η τεχνολογία απεικόνισης του εγκεφάλου αποκαλύπτει ότι η περιορισμένη επικοινωνία μεταξύ τεσσάρων περιοχών του οπτικού φλοιού που βοηθούν στην επεξεργασία του τι βλέπουμε, σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικής ασθένειας.
Προκειμένου να ολοκληρωθεί η επεξεργασία της οπτικής πληροφορίας χρειάζεται να συνεργαστούν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και όπως σε κάθε ομάδα, το κλειδί για τη συνεργασία είναι η επικοινωνία.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ντιουκ χρησιμοποίησαν τεχνολογία απεικόνισης του εγκεφάλου προκειμένου να εντοπίσουν τους τρόπους που τα μοτίβα συνδεσιμότητας του εγκεφάλου (η ικανότητα των διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου να επικοινωνούν μεταξύ τους) μπορούν να επηρεάσουν την πιθανότητα ανάπτυξης διάφορων τύπων ψυχικής ασθένειας.
Παραδόξως, ανακάλυψαν ότι περιοχές του εγκεφάλου που βοηθούν να επεξεργαστούμε αυτά που βλέπουμε μπορεί να παίζουν βασικό ρόλο στην ψυχική υγεία μας. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης ψυχικής ασθένειας αυξάνεται σημαντικά όταν ο οπτικός φλοιός αντιμετωπίζει πρόβλημα στην επικοινωνία με τα δίκτυα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για τη συγκέντρωση και την ενδοσκόπηση.
Δεν συνηθίζεται να συσχετίζουμε την οπτική επεξεργασία με την ψυχοπαθολογία, δηλώνουν οι ερευνητές. Βρήκαμε αποδείξεις ότι οι οπτικές περιοχές μπορεί να σχετίζονται με την εκδήλωση ψυχικής ασθένειας λόγω την δυνατότητάς τους να μεταφέρουν πληροφορίες μεταξύ δύο γνωστικών δικτύων ανώτερης τάξης.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανακάλυψη του τρόπου με τον οποίο ο κίνδυνος εμφάνισης ψυχικής ασθένειας εκδηλώνεται στον εγκέφαλο, μπορεί να βοηθήσει να επικεντρωθούν σε παρεμβάσεις και θεραπείες που είναι περισσότερο απαραίτητες. Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στο περιοδικό Biological Psychiatry.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε στοιχεία από 605 φοιτητές που συμμετείχαν στην Νευρογενετική Μελέτη που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Ντιουκ. Ζητήθηκε από τους εθελοντές να χαλαρώσουν για 10 λεπτά σε έναν μαγνητικό τομογράφο (MRI), καθώς η συσκευή κατέγραφε την ροή του αίματος σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου τους.
Καταγράφουμε τον τρόπο που επικοινωνούν μεταξύ τους διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου από τον τρόπο που τα σήματα ροής αίματος αυξάνονται ή μειώνονται ταυτόχρονα, δήλωσαν οι ερευνητές.
Οι εθελοντές ολοκλήρωσαν επίσης μία πλήρη αξιολόγηση ψυχικής υγείας και οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτές τις αξιολογήσεις για να εκτιμήσουν τον βαθμό του «παράγοντα-ψ». Ο «παράγοντας-ψ» αντικατοπτρίζει πρόσφατες παρατηρήσεις ότι άνθρωποι που επιδεικνύουν συμπτώματα μίας ψυχικής διαταραχής, όπως η αγχώδης διαταραχή, έχουν επίσης περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν συμπτώματα μίας ή περισσότερων επιπρόσθετων ψυχιατρικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη ή η διπολική διαταραχή.
Οι άνθρωποι που ανέφεραν έναν μεγαλύτερο αριθμό ή εντονότερο βαθμό ψυχιατρικών συμπτωμάτων πήραν υψηλότερο βαθμό αναφορικά με τον «παράγοντα-ψ». Όλοι οι συμμετέχοντες που διαγνώσθηκαν με ψυχικές διαταραχές παραπέμφθηκαν σε θεραπεία.
Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρυσι, η ερευνητική ομάδα μελέτησε πώς συνδέεται η δομή του εγκεφάλου, όπως η πυκνότητα της λευκής ή φαιάς ουσίας με τον παράγοντα-ψ. Ανακάλυψαν ότι υψηλότεροι βαθμολογίες αναφορικά με τον «παράγοντα-ψ» συσχετίζονται με την ύπαρξη μικρότερου όγκου και μικρότερης συνοχής της λευκής και φαιάς ουσίας σε περιοχές του εγκεφάλου που βοηθούν στον συντονισμό πολύπλοκων κινήσεων με εξωτερικά ερεθίσματα, συμπεριλαμβανομένων και των οπτικών δεδομένων.
Στην νέα αυτή μελέτη, οι ερευνητές ήθελαν να επεκτείνουν την ανάλυσή τους προκειμένου να συμπεριλάβουν και το λειτουργικό κύκλωμα του εγκεφάλου. Χρησιμοποιώντας μία προηγμένη στατιστική τεχνική εξέτασαν τον τρόπο που σχετίζονταν οι λειτουργικές συνδέσεις του εγκεφάλου με τις αξιολογήσεις του «παράγοντα-ψ». Βρήκαν ότι στους συμμετέχοντες με υψηλότερες βαθμολογίες στον «παράγοντα-ψ», συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου τους δεν συνεργάζονταν εξίσου καλά, συγκεκριμένα οι τέσσερις περιοχές του οπτικού φλοιού που μας βοηθούν να καταλαβαίνουμε και να αναγνωρίζουμε αυτά που βλέπουμε.
Όταν εμβάθυναν στην ανάλυση των δεδομένων, βρήκαν ότι τα συγκεκριμένα οπτικά δίκτυα είχαν πρόβλημα να επικοινωνήσουν με πιο πολύπλοκα δίκτυα που είναι υπεύθυνα για τη συγκέντρωση, την οργάνωση και την ενδοσκόπηση. Η δυσκολία συγκέντρωσης και οργάνωσης έχει συνδεθεί με σοβαρές μορφές ψυχικής ασθένειας, όπως η σχιζοφρένεια και η βαριά κατάθλιψη.
Είμαστε ιδιαίτερα οπτικά όντα σε σύγκριση, για παράδειγμα, με τον σκύλο ή το ποντίκι, οπότε ένα μεγάλο μέρος της προσοχής μας επικεντρώνεται στο φιλτράρισμα οπτικών πληροφοριών, υποστηρίζουν οι ερευνητές και προσθέτουν: Προκειμένου να φιλτράρουμε τις οπτικές πληροφορίες και να μείνουμε εστιασμένοι σε μία εργασία, αυτά τα δίκτυα ανώτερης τάξης πρέπει να συνεργαστούν με τα οπτικά μας δίκτυα για να τους πουν να αγνοήσουν, για παράδειγμα, το φως που αναβοσβήνει έξω και να συνεχίσουν να μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με ό,τι έχει περισσότερη σημασία για την τρέχουσα εργασία μας.
Δεν θα καταφέρουμε να προοδεύσουμε στο χώρο της ψυχιατρικής αν δεν κατανοήσουμε τη βιολογική προέλευση αυτών των ασθενειών στους ανθρώπους, υποστηρίζει ο Σάτεργουέϊτ, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Το συναρπαστικό με αυτή τη μελέτη είναι ότι δείχνει ότι μπορεί να υπάρχουν κοινά νευρωνικά κυκλώματα που μπορεί να καθιστούν τους ανθρώπους ευάλωτους σε κάθε είδους διαταραχή.
Δεδομένου ότι η αξιολόγηση του λειτουργικού κυκλώματος του εγκεφάλου είναι απλή και μη επεμβατική, αφού ο ασθενής χρειάζεται απλώς να χαλαρώσει μέσα σε έναν μαγνητικό τομογράφο, σύμφωνα με τον Σάτεργουάϊτ μπορεί ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί ως διαγνωστικό εργαλείο σε κλινικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα χρειάζεται να επαναληφθούν σε μία περισσότερο ετερογενή ομάδα από ό, τι οι φοιτητές για να μπορούν να θεωρηθούν αντιπροσωπευτικά ενός γενικού πληθυσμού. Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Ντιουκ σχεδιάζει να επαναλάβει το πείραμα σε Νεοζηλανδούς που συμμετέχουν στην μακροπρόθεσμη μελέτη στο Ντούνεντιν της Νέας Ζηλανδίας.
Όσο πιο αποτελεσματικά μπορέσουμε να συνδέσουμε τον «παράγοντα-ψ» με τον εγκέφαλο και να κατανοήσουμε πώς επηρεάζει την ψυχική ασθένεια, τόσο περισσότερο καινοτόμους τρόπους παρέμβασης θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε, συνοψίζουν οι ερευνητές.
Πηγή: medicalexpress.com
Έρευνα: Maxwell L. Elliott et al, A Connectome Wide Functional Signature of Transdiagnostic Risk for Mental Illness, Biological Psychiatry (2018).
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
