Ενώ είναι γνωστό ότι το γενεαλογικό τραύμα μεταβιβάζεται από τον γονέα στο παιδί, νέα έρευνα υποστηρίζει ότι μπορεί να αντανακλάται και σε μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους.
Νέα έρευνα δείχνει τη σχέση μεταξύ δυσμενών παιδικών εμπειριών (ΔΕΑ), όπως η σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση και του αυξημένου κινδύνου οι άνθρωποι που μεγαλώνουν να γίνουν βίαιοι απέναντι στις μεγαλύτερες γενιές. Ενώ είναι γνωστό ότι το γενεαλογικό τραύμα μεταβιβάζεται από τον γονέα στο παιδί, η μελέτη έδειξε ότι μπορεί επίσης να αντανακλάται από τον γονέα προς τους μεγαλύτερους ανθρώπους.
Μια έρευνα σε περισσότερους από 13.000 ανθρώπους στην Ιαπωνία διαπίστωσε ότι περίπου οι μισοί άνθρωποι είχαν ένα ή περισσότερα ΔΕΑ. Από αυτούς, το 8,5% ανέφερε ότι διέπραξε κάποια μορφή σωματικής ή λεκτικής κακοποίησης εναντίον ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών.
Ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην έρευνα ήταν η ψυχική και η σωματική υγεία του ατόμου, οι οποίες είναι γνωστό ότι επηρεάζονται από τα ΔΕΑ. Με την καλύτερη κατανόηση των αιτιών της διαγενεακής βίας, οι ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν κατευθυντήριες γραμμές και υποστήριξη για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να σπάσουν την αλυσίδα.
Μπορεί να έχετε ακούσει τη φράση «και εμάς που μας χτυπούσαν, τι πάθαμε;». Ωστόσο, αντίθετα, μελέτες έχουν δείξει ότι η υποβολή των παιδιών σε σωματική τιμωρία ή κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση, παραμέληση ή δυσλειτουργία του νοικοκυριού έχει μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία. Αναφερόμενη ως δυσμενείς παιδικές εμπειρίες, αυτή η κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο. Αργότερα, τα παιδιά των γονέων που έχουν υποστεί ΔΕΑ είναι πιο πιθανό να βιώσουν και αυτά κάποια μορφή κακοποίησης ή παραμέλησης.
Ενώ είναι γνωστό ότι τα ΔΕΑ αυξάνουν τον κίνδυνο μεταβίβασης της βίας από γενιά σε γενιά, μια νέα μελέτη από ομάδα στην οποία συμμετείχαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο έδειξε ότι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να εκφραστεί και σε μεγαλύτερους ανθρώπους.
Η μελέτη μας επιβεβαίωσε ότι τα άτομα που είχαν δυσμενείς παιδικές εμπειρίες (όταν ήταν ηλικίας από μηδέν έως 18 ετών), είχαν υψηλότερο κίνδυνο να διαπράξουν βία και λεκτική κακοποίηση εναντίον ενηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι ψυχολογικοί παράγοντες ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας, εξήγησαν οι ερευνητές.
Η ερευνητική ομάδα μελέτησε 13.318 απαντήσεις σε έρευνα από γυναίκες και άνδρες (σχεδόν ισομερώς κατανεμημένους) ηλικίας 20 έως 64 ετών στην Ιαπωνία. Διαπίστωσαν ότι εκείνοι που ανέφεραν μεγαλύτερο αριθμό ΔΕΑ είχαν περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν σωματική ή λεκτική κακοποίηση σε βάρος ηλικιωμένων ενηλίκων. Τα ΔΕΑ που συμπεριλήφθηκαν ήταν: διαπροσωπική απώλεια (απώλεια ή διαζύγιο γονέων), οικογενειακή ψυχοπάθεια (ψυχική ασθένεια γονέων και βία στην οικογένεια), κακοποίηση (σωματική και ψυχολογική) και παραμέληση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 8,5% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι διέπραξε κάποια μορφή κακοποίησης κατά ηλικιωμένων ενηλίκων. Σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες δεν είχαν κανένα ΔΕΑ, περίπου το 36% είχαν ένα και περίπου το 14% είχαν δύο ή περισσότερα. Ο κίνδυνος διαιώνισης της κακοποίησης ηλικιωμένων ήταν πάνω από τρεις φορές υψηλότερος για τα άτομα με ένα ΔΕΑ και σχεδόν οκτώ φορές υψηλότερος για τα άτομα με δύο ή περισσότερα ΔΕΑ, σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς ΔΕΑ.
Η υπόθεσή μας είναι ότι ορισμένες μορφές βίας οφείλονται κυρίως σε κοινωνικοπεριβαλλοντικούς παράγοντες. Πιστεύω ότι η βία είναι η έσχατη λύση που παίρνει ένα άτομο για να προστατεύσει την αξιοπρέπειά του, δήλωσαν οι ερευνητές.
Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν κυρίως στο αν ένα άτομο με ΔΕΑ διέπραξε κακοποίηση ηλικιωμένων περιλάμβαναν την κατάθλιψη, άλλες ψυχικές ασθένειες και τον τρόπο με τον οποίο οι ερωτηθέντες αξιολογούσαν την υγεία τους. Λιγότερο σημαντικοί αλλά και πάλι σχετικοί παράγοντες ήταν οι συνθήκες διαβίωσης, η οικογενειακή κατάσταση, το εισόδημα και το αν το άτομο έβγαινε έξω τουλάχιστον μία φορά το μήνα.
Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών δείχνουν ότι ο κύκλος της βίας μπορεί να επεκταθεί σε όλες τις ευάλωτες ομάδες. Ταυτόχρονα, ένας από τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου για την κακοποίηση των ηλικιωμένων εντοπίστηκε εκ νέου και η σημασία της πρόληψης της βίας υπογραμμίστηκε εκ νέου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με ΔΕΑ επαναλαμβανόμενοι δράστες βίας. Ως εκ τούτου, θα θέλαμε να εξετάσουμε στο μέλλον τους ελαφρυντικούς παράγοντες.
Έρευνα: Intergenerational Chain of Violence, Adverse Childhood Experiences, and Elder Abuse Perpetration, JAMA Network Open (2024). DOI: 10.1001/jamanetworkopen.2024.36150
