To Xanax βοηθούσε τους ανθρώπους να αφήσουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους και ένιωθαν σαν κάποιος να είχε σηκώσει το βάρος από τους ώμους τους. Το κύριο ζήτημα όμως ήταν ότι η λύση, σε αυτή την περίπτωση, ήταν μεγαλύτερη από το πρόβλημα.
Σύμφωνα με πολλαπλές έρευνες, περίπου το 3,8% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 284 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές. Η ταινία “Πάρτε τα χάπια σας: Xanax”, σε σκηνοθεσία της Μπλερ Φόστερ, μιλάει για το πώς οι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής προσπαθούν να ξεφύγουν από την παγίδα του άγχους και το είδος των επιπτώσεων που έχει πάνω τους η οδός διαφυγής τους.
Στο σύγχρονο ιατρικό σύστημα, συχνά προσπαθούμε να πετύχουμε άμεση ανακούφιση αντί να εξαλείψουμε τη βασική αιτία του προβλήματος. Συχνά αγνοούμε τις παρενέργειες που θα έχει μακροπρόθεσμα ένα φάρμακο, και ακόμη και αν το γνωρίζουμε, τείνουμε να το αγνοούμε. Το Xanax ανήκει σε μια κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται βενζοδιαζεπίνες, και σύμφωνα με μελέτες, πάνω από το 40% των καθημερινών χρηστών του εξαρτώνται από αυτό μακροπρόθεσμα.
Το ντοκιμαντέρ “Πάρτε τα χάπια σας: Xanax” χρησιμεύει ως ένα σύντομο αφιέρωμα για τα ψυχολογικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και πώς προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Το Xanax συνταγογραφούνταν υπερβολικά από τους γιατρούς σε ένα στάδιο και έγινε το μαγικό χάπι που έπρεπε να πάρει κανείς στις περισσότερες περιπτώσεις. Και γιατί να μην γίνει;
Βοηθούσε τους ανθρώπους να αφήσουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους και ένιωθαν σαν κάποιος να είχε σηκώσει το βάρος από τους ώμους τους. Το κύριο ζήτημα ήταν ότι η λύση, σε αυτή την περίπτωση, ήταν μεγαλύτερη από το πρόβλημα, και οι ειδικοί της ιατρικής δεν το γνώριζαν καθόλου. Εκτός από τον εθισμό στο Xanax, πολλοί ασθενείς εμφάνιζαν επίσης σημάδια στερητικού συνδρόμου όταν προσπαθούσαν να σταματήσουν το φάρμακο.
Ήταν μία από εκείνες τις σπάνιες φορές που η ύπαρξη ενός συνδρόμου εντοπίστηκε από τους ασθενείς αντί για τους ειδικούς ιατρούς. Αν και ορισμένοι ασθενείς ήταν πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα του χαπιού, υπήρχαν άλλοι που βρέθηκαν σε μεγαλύτερο χάος και δεν ήξεραν πώς να βγουν από αυτό.
Η Δρ. Άννα Λέμπκι (καθηγήτρια στο Stanford Medicine), η Τρέισι Ντέννις-Τιγουάρι (καθηγήτρια στο Hunter College) και η Δρ. Τζούλι Χόλλαντ (ψυχίατρος) μας λένε ότι το άγχος μοιάζει αρκετά με το φόβο, καθώς και τα δύο συναισθήματα ενεργοποιούν το κέντρο φόβου μέσα στο μυαλό μας που ονομάζεται αμυγδαλή.
Οι γιατροί μας λένε ότι το άγχος μπορεί να έχει και θετικά αποτελέσματα, αν υπάρχει στο κατάλληλο επίπεδο, αλλά αν δεν υπάρχει, τότε έχει την ικανότητα να έχει παραλυτική επίδραση σε ένα άτομο. Πολλές φορές, οι εμπειρίες ενός ατόμου το καθιστούν επιρρεπές σε αγχώδεις διαταραχές και βρίσκεται σε καταστάσεις όπου δεν έχει πλέον τον έλεγχο του πώς αισθάνεται σωματικά και συναισθηματικά.
Στο ντοκιμαντέρ “Πάρτε τα χάπια σας: Xanax”, ακούμε πολλαπλές μαρτυρίες ανθρώπων που έπαιρναν Xanax σε τακτική βάση για να καταπολεμήσουν τις οξείες αγχώδεις διαταραχές τους. Μέσω αυτών, μαθαίνουμε το είδος της εξάρτησης που μπορεί να αναπτύξει κανείς και πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να σταματήσει εντελώς τη χρήση. Αν και τις περισσότερες φορές, η μείωση της δοσολογίας έχει σωματικές επιπτώσεις, μερικές φορές είναι ο ψυχολογικός φόβος που εμποδίζει έναν ασθενή να σταματήσει το φάρμακο.
Το Xanax δίνει στους ασθενείς την αίσθηση ότι διαθέτουν ένα δίχτυ ασφαλείας, ελλείψει του οποίου αισθάνονται αρκετά ευάλωτοι και φοβούνται ότι μπορεί να συμβεί κάτι δυσάρεστο. Ένας από τους ασθενείς, ονόματι Τζον, μας λέει ότι για χρόνια έπαιρνε Xanax και ότι έκανε θαύματα για εκείνον. Όταν τελικά ήταν σίγουρος ότι μπορούσε να διαχειριστεί το άγχος του, ενημέρωσε σχετικά τον ψυχίατρό του, ο οποίος μείωσε τη δόση του κατά μισό χιλιοστόγραμμα.
Ο Τζον άρχισε να αντιμετωπίζει κάθε είδους σωματικά προβλήματα, από «ομίχλη» στον εγκέφαλο μέχρι να εμφανίζει ταχυπαλμίες. Εκείνη την εποχή, ούτε ο ίδιος ούτε ο γιατρός του είχαν ιδέα ότι αυτό οφειλόταν στη μείωση της δοσολογίας του Xanax. Ο Τζον είπε ότι επισκέφθηκε περισσότερους από 30 γιατρούς και έκανε σχεδόν κάθε εξέταση πριν συνειδητοποιήσει μόνος του ότι ήταν το μαγικό αγχολυτικό χάπι του που προκαλούσε όλα τα προβλήματα.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν ασχοληθεί με θέματα άγχους μπορεί να μην καταλάβουν τη σοβαρότητα του αλλά όσοι έχουν υποφέρει καταλαβαίνουν το είδος της απόγνωσης και της απελπισίας που βιώνει κανείς κατά τη διάρκεια μιας κρίσης άγχους. Οι ειδικοί λένε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν παίξει ενεργό ρόλο στην πρόκληση άγχους, σκέψεων αυτοκτονίας, κατάθλιψης κ.λπ. Πολλές φορές, καταλήγουμε να συγκρίνουμε τη ζωή μας με τις σμιλευμένες εμπειρίες των συναδέλφων μας ή ίσως κάποιας διασημότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αυτό γίνεται η βασική αιτία όλης της δυσαρέσκειας μέσα μας.
Οι άνθρωποι επιβαρύνονται από τις δικές τους προσδοκίες και κάπου εκεί αρχίζουν να νιώθουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρουν τίποτα στη ζωή τους. Ωστόσο, το Xanax «χτυπάει κατάμουτρα» αυτή την αδυναμία και κάνει το άτομο να αισθάνεται ότι την έχει ξεπεράσει ενώ στην πραγματικότητα, αυτό το αίσθημα ανεπάρκειας απλώς παραμένει σε κάποια γωνιά του υποσυνείδητου και ξαναχτυπάει με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Σήμερα, η εργασιακή μας κουλτούρα είναι τέτοια που μας περιβάλλει διαρκώς η τεχνολογία. Σπάνια βγαίνουμε έξω και αλληλεπιδρούμε με τη φύση και μέσα στο ταραχώδες πρόγραμμά μας, δεν υπάρχει χρόνος για να γυμναστούμε ή να κάνουμε κάποιο άθλημα. Για τους περισσότερους ανθρώπους που ανήκουν στο εταιρικό περιβάλλον, δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και η έννοια της αυτοφροντίδας είναι ως επί το πλείστον παραμελημένη.
Η πανδημία μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική και ότι η παράβλεψή της μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις. Σύμφωνα με μια έρευνα, η σημερινή γενιά έχει γίνει πιο επιρρεπής σε προβλήματα ψυχικής υγείας λόγω της διαρκώς μειούμενης κοινωνικής επαφής και της αδυναμίας να βρει ένα ερέθισμα έξω από τον εαυτό της που να την οδηγεί μπροστά.
Οι γιατροί μας λένε ότι το Xanax δεν είναι η μόνη λύση για τη θεραπεία του άγχους και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να καταφύγουν στην ψυχοθεραπεία, η οποία έχει παρουσιάσει εξαιρετικά αποτελέσματα στο πρόσφατο παρελθόν.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι έβγαιναν στη φόρα και μιλούσαν για τον εθισμό τους στο Xanax, ο κόσμος έμαθε ότι το πρόβλημα ήταν πιο συχνό απ’ ό,τι είχαμε φανταστεί. Σήμερα, είμαστε πιο ενημερωμένοι για το είδος των παρενεργειών και των συμπτωμάτων στέρησης που μπορεί να έχει το Xanax και γι’ αυτό ακόμη και οι γιατροί είναι πολύ προσεκτικοί κατά τη συνταγογράφησή του.
Όπως επισημαίνει η Δρ. Λέμπκι, στον σημερινό κόσμο, θέλουμε μια άμεση θεραπεία για τα πάντα, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να χτίσουμε την ανθεκτικότητα μας προς αυτή την κατεύθυνση αντί να στηριζόμαστε στα φάρμακα με το πρώτο σημάδι προβλήματος. Μαθαίνοντας πώς να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας είναι μια συνεχής διαδικασία και το να παραμένουμε ανθεκτικοί και να αποδεχόμαστε την υπαρξιακή πραγματικότητα είναι ίσως τα κλειδιά για την καταπολέμηση του άγχους.
Δείτε το τρέιλερ:
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
