Ο Τόμας Βίντερμπεργκ ξετυλίγει το κουβάρι της πολυπλοκότητας της κατάχρησης ουσιών με μια ιστορία τεσσάρων φίλων που επιδίδονται σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ για να ξεφύγουν από τη μονοτονία της καθημερινότητας. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 93η τελετή απονομής.
Η κατάχρηση ουσιών για να νιώσεις καλύτερα στη ζωή σου δεν είναι ποτέ καλή ιδέα. Τέσσερις άντρες προσπαθούν να δοκιμάσουν αν αυτή η υπόθεση είναι όντως αληθινή, στη δανέζικη ταινία “Άσπρο πάτο” (της οποίας ο δανέζικος τίτλος, “Druk”, μεταφράζεται κυριολεκτικά ως “Κραιπάλη με ποτό”).
Η ταινία “Άσπρο πάτο” διαδραματίζεται στην Κοπεγχάγη, όπου οι νέοι της πόλης συμμετέχουν σε χαοτικά παιχνίδια με ποτό για να αντισταθμίσουν το άγχος των εξετάσεών τους. Αυτό θέτει τις βάσεις για την επικράτηση της κουλτούρας του ποτού στην ταινία.
Ο πρωταγωνιστής Μάρτιν (Mads Mikkelsen), είναι ένας καταθλιπτικός και ανικανοποίητος δάσκαλος που μαζί με τρεις φίλους και συναδέλφους του αποφασίζουν να δοκιμάσουν τη θεωρία του ψυχιάτρου Finn Skårderud ότι οι άνθρωποι γεννιούνται με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα (0,05%) και ότι το ποτό βοηθάει στην πραγματικότητα τους ανθρώπους να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους, τόσο επαγγελματικά όσο και συναισθηματικά. Μαζί, αρχίζουν να πίνουν σε καθημερινή βάση και καταγράφουν τις παρατηρήσεις τους σε ένα συλλογικό δοκίμιο.
Όσο περισσότερο πίνουν, τόσο πιο σίγουροι και ικανοποιημένοι νιώθουν για τη δουλειά τους. Τα μαθήματά τους γίνονται πιο ελκυστικά και ο Μάρτιν αρχίζει να έχει μια πιο ικανοποιητική οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Βλέπουμε τον καταθλιπτικό και αποσυρμένο χαρακτήρα του να μετατρέπεται σε έναν χαρακτήρα γεμάτο ζωή, πείθοντας τους θεατές ότι η θεωρία θα μπορούσε να είναι αληθινή.
Ωστόσο, καθώς η ταινία εξελίσσεται, ένας από τους άνδρες ενημερώνει τους άλλους ότι ο Skårderud έγραψε για το πώς αναπόφευκτα μπορούν να υπάρξουν μόνο δύο πιθανά αποτελέσματα αυτής της θεωρίας: κάποιος κουράζεται να πίνει ή εθίζεται στο ποτό. Από αυτό το σημείο και μετά, η ταινία “Άσπρο πάτο” συγκινεί.
Είναι απογοητευτικό να βλέπεις αυτούς τους άνδρες να πίνουν χωρίς να αναγνωρίζουν τις συνέπειες της κατάχρησης του αλκοόλ. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να παρακολουθείς τι συμβαίνει όταν τελικά αναγνωρίζουν το λάθος που έκαναν και τη ματαιότητα του πειράματός τους: οι άνδρες συνεχίζουν να πίνουν. Η απογοήτευση μετατρέπεται σε απόγνωση καθώς οι ζωές τους καταρρέουν. Ο αλκοολισμός τους γίνεται γρήγορα αντιληπτός στους συναδέλφους και την οικογένειά τους, ένας από τους άνδρες μάλιστα πεθαίνει.
Στο τέλος της ταινίας, οι άνδρες γιορτάζουν με τη νεολαία της πόλης. Το ποτό έχει καταστρέψει τις ζωές τους, αλλά εξακολουθούν να γιορτάζουν. Η προηγούμενη εξέλιξή τους έχει σχεδόν εξαλειφθεί από μια σειρά κακών αποφάσεων. Το κοινό μένει με τα καταβεβλημένα παιδιά από την αρχή της ταινίας.
Η ταινία “Άσπρο πάτο” μας προτρέπει να αναλογιστούμε τον τρόπο με τον οποίο δίνουμε νόημα και αξία στη ζωή μας. Αυτοί οι άντρες προσπάθησαν να βρουν νόημα κοιτάζοντας τη ζωή μέσα από έναν μεθυσμένο φακό, αλλά αυτό που τελικά τους έδειξε ήταν ότι αρνούνταν τη μη ελκυστική τους πραγματικότητα, αραιώνοντάς την με το αλκοόλ.
Παρόλο που η ταινία παίρνει συνολικά αρνητική στάση απέναντι στο αλκοόλ, η ακριβής της στάση δεν είναι ξεκάθαρη. Είναι οκ να πίνουμε με μέτρο ή το μέτρο οδηγεί πάντα σε μια ολισθηρή πορεία; Το να περιβάλλεται κανείς από μια κουλτούρα όπου το ποτό είναι διαδεδομένο από τα νεανικά του χρόνια οδηγεί αναπόφευκτα τους ανθρώπους προς μια κρίση μέσης ηλικίας; Η ταινία δεν απαντά σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά ίσως το νόημα είναι να δείξει ότι αυτά τα ερωτήματα είναι εγγενώς αναπάντητα. Το αλκοόλ είναι ένα περίπλοκο ζήτημα και η ταινία ισορροπεί άριστα στην απεικόνιση τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών επιπτώσεων του αλκοόλ στη ζωή των ανθρώπων.
Δείτε το trailer;
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
