Η σχιζοφρένεια αποτελεί ένα ετερογενές κλινικό σύνδρομο που απαντάται σε ποικίλους πληθυσμούς με συγκρίσιμα ποσοστά. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αποτελεί μία σημαντική ψυχική διαταραχή που επηρεάζει 20 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Παραμένει και συνιστά για την ψυχιατρική επιστήμη μια μεγάλη πρόκληση. Με τη πάροδο των χρόνων αναπτύχθηκαν ποικίλες και αποτελεσματικές θεραπείες και δημιουργήθηκαν επιτυχείς φαρμακευτικές αντιψυχωτικές αγωγές, αλλά η θεραπεία και η πρόληψη παραμένουν άλυτες.
Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Molecular Psychiatry καταρρίπτει την επιστημονική θεωρία ότι η νόσος οφείλεται σε βλάβες που αφορούν μόνο τις «καλωδιώσεις» στον προμετωπιαίο φλοιό και στους κροταφικούς λοβούς, αλλά φαίνεται, ότι οι διαταραχές είναι διάσπαρτες σε όλο τον εγκέφαλο.
Η λογοτεχνία και οι ταινίες πολλές φορές χρησιμοποίησαν την εικόνα του σχιζοφρενή ως ενός ανθρώπου που έχει πλάκα, που νομίζει πχ ότι είναι ο Ναπολέων ή που είναι ο τρελός του χωριού που τον πειράζουν οι υπόλοιποι «υγιείς». Είναι μια ψυχική νόσος που συνοδεύεται πολλές φορές από το κοινωνικό «στίγμα» και από λανθασμένες αντιλήψεις. Ο ασθενής με τη συγκεκριμένη διαταραχή έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του και στην καθημερινότητα του.
Προκειμένου να γίνει διάγνωση της ασθένειας, τα συμπτώματα ή οι συμπεριφορικές αλλαγές πρέπει να διαρκούν για παραπάνω από έξι μήνες ενώ τουλάχιστον δύο από αυτά θα πρέπει να εμφανίζονται για ένα μήνα. Στα διαγνωστικά κριτήρια του DSM-V, είναι οι παραληρητικές ιδέες, οι ψευδαισθήσεις, ο αποδιοργανωμένος λόγος, η κατατονική ή αποδιοργανωμένη συμπεριφορά, αρνητικά συμπτώματα και η έκπτωση της λειτουργικότητας.
Επιπρόσθετα, θα πρέπει να αποκλείεται η ύπαρξη σχιζοσυναισθηματικής, καταθλιπτικής ή διπολικής διαταραχής, η λήψη ουσιών ή νόσος του σώματος και ιστορικό διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής.
Διαβάστε σχετικά: Οι αιτίες για την εκδήλωση της σχιζοφρένειας
H οικογενειακή θεραπεία θεωρεί πως η σχιζοφρένεια αποτελεί αποτέλεσμα μη λειτουργικής επικοινωνίας των μελών της οικογένειας, βάσει του «διπλού δεσμού», όπου το άτομο είναι πιθανό να εμφανίσει την νόσο καθώς καλείται να απαντήσει σε αντιφατικά διλήμματα από κάποιο άτομο που έχει στενή σχέση και με όποιον τρόπο τελικά προσπαθήσει να αντιδράσει, θα τιμωρηθεί.
O ασθενής, λόγω του ότι λαμβάνει ένα μήνυμα που δεν του είναι ξεκάθαρο, η σκέψη του μπερδεύεται με αποτέλεσμα να βιώνει μία εσωτερική σύγκρουση. Για παράδειγμα, μία μητέρα ζητά από το παιδί της να το πάρει αγκαλιά ενώ ταυτόχρονα η έκφρασή της, η στάση του σώματός της και οι κινήσεις της μεταφέρουν θυμό και επιθετικότητα. Το παιδί συγχέεται και δεν γνωρίζει τελικά τι είναι καλύτερο να κάνει: να πλησιάσει όπως του ζητείτε λεκτικά; ή να μείνει μακριά όπως διαβάζει στο μη λεκτικό μήνυμα;
Έρευνα γιατρών του Πανεπιστημίου Κρήτης, με επικεφαλής τον αναπλ. καθηγητή Ψυχιατρικής, Νίκο Παρίτση έδειξε ότι εφαρμόζοντας ψυχοθεραπεία (Συστημική θεραπεία) 7 συνεδρίες, σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή υπήρξε σημαντική μείωση, κατά 40% των ψυχωτικών συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας.
Τέλος δεδομένου ότι οι γονείς του εκάστοτε ασθενή κατέχουν εξέχουσα σημασία στην ζωή του και στην καθημερινότητά του είναι απαραίτητο να συνεργάζονται και εκείνοι με τον θεραπευτή και να αποδέχονται την καθοδήγηση του. Επιπλέον είναι σημαντικό να δίνεται σημασία και το πως βιώνει η ίδια η οικογένεια την θεραπεία. Εν κατακλείδι, η ενεργός συμμετοχή του ασθενούς και των δικών του προσώπων συντελεί στην επιτυχία για οποιασδήποτε αποκαταστασιακή προσπάθεια.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
