Αρρωστήσαμε, όπως και τόσοι άλλοι πριν από εμάς. Δε χρειάζεται να επιδεινώσουμε την αρρώστια μας με μια αίσθηση ντροπής. Αυτό συμβαίνει, όταν ένα ευαίσθητο ανθρώπινο πλάσμα αντιμετωπίζει τις οδυνηρές, τρομακτικές και συνεχώς αβέβαιες συνθήκες ύπαρξης.
Για αρκετό καιρό μπορεί να τα καταφέρνουμε αρκετά καλά. Πηγαίνουμε κάθε μέρα στη δουλειά, μιλάμε ευχάριστα για τη ζωή μας σε φίλους, χαμογελάμε κατά τη διάρκεια του δείπνου. Δε βρισκόμαστε σε πλήρη ισορροπία, αλλά έχουμε στην άκρη του μυαλού μας, πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για άλλους ανθρώπους και τι δικαιούμαστε να αναμένουμε από άποψη ικανοποίησης και ηρεμίας.
Πιθανότατα να λέμε στον εαυτό μας να σταματήσει να είναι καλοπερασάκιας και να διπλασιάζουμε τις προσπάθειές μας, ώστε να νιώθουμε πολύτιμοι μέσω της επιτυχίας. Πιθανότατα να είμαστε ειδικοί παγκόσμιας κλάσης στο να μη λυπόμαστε τον εαυτό μας.
Μπορεί να περάσουν δεκαετίες. Δεν είναι ασυνήθιστο οι πιο σοβαρές ψυχικές παθήσεις να παραμένουν αδιάγνωστες για μισή ζωή. Απλά δε συνειδητοποιούμε, ότι κάτω από την επιφάνεια, πάσχουμε από χρόνιο άγχος, γεμάτο μίσος για τον εαυτό μας και κοντά στη σαρωτική απόγνωση και οργή. Πολύ απλά καταλήγουμε να τα αισθανόμαστε ως κάτι φυσιολογικό.
Ώσπου μια μέρα κάτι πυροδοτεί, τελικά, την κατάρρευση. Μπορεί να είναι μια κρίση στη δουλειά, μια αλλαγή στα επαγγελματικά σχέδια ή ένα λάθος που έχουμε κάνει σε κάτι. Μπορεί να είναι μια ρομαντική αποτυχία, η εγκατάλειψη από κάποιον ή η συνειδητοποίηση ότι είμαστε δυστυχισμένοι με το σύντροφό μας που πιστεύαμε ότι ήταν το μέλλον μας.
Ειδάλλως, νιώθουμε για κάποιο άγνωστο λόγο εξουθενωμένοι και στεναχωρημένοι σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τίποτα πια, ούτε καν ένα οικογενειακό γεύμα ή μια συζήτηση με ένα φίλο. Ή έχουμε κολλήσει λόγο αδιαχείριστου άγχους σχετικά με τις καθημερινές προκλήσεις, όπως να απευθυνόμαστε σε συναδέλφους ή να πηγαίνουμε σε κάποιο μαγαζί. Μας πνίγει μια αίσθηση καταδίκης και επικείμενης καταστροφής. Κλαίμε χωρίς έλεγχο.
Βρισκόμαστε σε μια ψυχική κρίση και, αν είμαστε τυχεροί, θα σηκώσουμε αμέσως την άσπρη σημαία. Δεν υπάρχει τίποτα ντροπιαστικό ή σπάνιο στην κατάστασή μας. Αρρωστήσαμε, όπως και τόσοι άλλοι πριν από εμάς. Δε χρειάζεται να επιδεινώσουμε την αρρώστια μας με μια αίσθηση ντροπής.
Αυτό συμβαίνει, όταν ένα ευαίσθητο ανθρώπινο πλάσμα αντιμετωπίζει τις οδυνηρές, τρομακτικές και συνεχώς αβέβαιες συνθήκες ύπαρξης. Η ανάρρωση μπορεί να ξεκινήσει τη στιγμή που κάποιος παραδέχεται ότι δεν έχει ιδέα πώς να ανταπεξέλθει.
Οι ρίζες της κρίσης σχεδόν σίγουρα βρίσκονται πολύ πιο μακριά. Τα πράγματα δε θα ήταν όπως έπρεπε σε συγκεκριμένους τομείς για χρόνια, ίσως και για πάντα. Θα υπήρχαν ανεπάρκειες τα πρώτα χρόνια, πράγματα που μας είπαν ή μας έκαναν, τα οποία δε θα έπρεπε ποτέ να είχαν συμβεί και κομμάτια καθησύχασης και φροντίδας που χάθηκαν δυσοίωνα. Επιπρόσθετα, η ενήλικη ζωή θα μας επιβλήθηκε με δυσκολίες, για τις οποίες δεν ήμασταν κατάλληλα εξοπλισμένοι, ώστε να τις υπομείνουμε με επιτυχία. Θα ασκήθηκε πίεση στις πιο τρυφερές και αόρατες ρωγμές.
Η αρρώστια μας προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μας στα προβλήματά μας, αλλά δεν μπορεί να το κάνει αυτό μέσω της ευφράδειας λόγου, αλλά εμφανίζοντας άξεστα και ασαφείς συμπτώματα. Γνωρίζει πώς να μας μεταδώσει ότι είμαστε ανήσυχοι και στεναχωρημένοι, αλλά δεν μπορεί να μας πει σχετικά με τι και γιατί.
Αυτή θα είναι η δουλειά υπομονετικής έρευνας, κατά τη διάρκεια μηνών και χρόνων, πιθανότατα παρέα με ειδικούς. Η αρρώστια εμπεριέχει τη θεραπεία, αλλά πρέπει να αποσπαστεί και να ερμηνευτεί η αρχική της δυσαρθρία. Κάτι από το παρελθόν φωνάζει να αναγνωριστεί – και δε θα μας αφήσει ήσυχους έως ότου το ακούσουμε.
Μερικές φορές, μπορεί να μας φαίνεται σαν θανατική ποινή, αλλά μας δίνεται η ευκαιρία, πέρα από την κρίση, να ξαναρχίσουμε τη ζωή μας με μια πιο γενναιόδωρη, ευγενική και ρεαλιστική βάση. Η αρρώστια μας εμπεριέχει μια τέχνη, η οποία μας προτρέπει να τολμήσουμε, επιτέλους, να ακούσουμε αυτό που προσπαθεί να μας πει ο πόνος μας.
Απόδοση: Σοφία Ανδριανάκη – Μετάφραση και επιμέλεια ξενόγλωσσων άρθρων.
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
