Ερευνητές εντόπισαν συγκεκριμένες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων, οι οποίες αν απομονωθούν κοινωνικά κατά την παιδική ηλικία, δημιουργούν σοβαρά προβλήματα κοινωνικοποίησης στην ενήλικη ζωή.
Η απομόνωση έχει αναγνωριστεί ως μια σοβαρή απειλή για την ψυχική υγεία. Αν και ο κόσμος γίνεται ολοένα και περισσότερο συνδεδεμένος μέσω των ψηφιακών πλατφορμών, οι νέοι βιώνουν μια αυξανόμενη αίσθηση απομόνωσης. Η πανδημία COVID-19, η οποία ανάγκασε πολλές χώρες να εφαρμόσουν την κοινωνική αποστασιοποίηση και το κλείσιμο των σχολείων, ενισχύει την ανάγκη κατανόησης των συνεπειών της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς για την ψυχική υγεία.
Ενώ οι έρευνες έχουν δείξει ότι η κοινωνική απομόνωση, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία, είναι επιζήμια για τη λειτουργία και τη συμπεριφορά του εγκεφάλου των ενηλίκων στα θηλαστικά είδη, οι υποκείμενοι μηχανισμοί των νευρικών κυκλωμάτων συνεχίζουν να είναι ελάχιστα κατανοητοί.
Μία ομάδα ερευνητών εντόπισε συγκεκριμένες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων στον προμετωπιαίο φλοιό (το μέρος του εγκεφάλου που ρυθμίζει την κοινωνική συμπεριφορά), οι οποίες είναι απαραίτητες για την φυσιολογική κοινωνικοποίηση στην ενηλικίωση και είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην κοινωνική απομόνωση κατά την παιδική ηλικία, σε ποντίκια.
Τα ευρήματα της μελέτης, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience, αποσαφηνίζουν έναν μη αναγνωρισμένο ρόλο αυτών των κυττάρων, γνωστών ως νευρώνων του μέσου προμετωπιαίου φλοιού που επεκτείνονται στον παρακοιλιακό θάλαμο, την περιοχή του εγκεφάλου που μεταδίδει σήματα σε διάφορα μέρη του κυκλώματος ανταμοιβής του εγκεφάλου.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να μεγαλώσετε ένα συναισθηματικά υγιές παιδί
Εάν το συγκεκριμένο εύρημα μπορέσει να αναπαραχθεί σε ανθρώπους, θα μπορούσε να οδηγήσει σε θεραπείες ψυχιατρικών διαταραχών οι οποίες συσχετίζονται με την απομόνωση.
Εκτός από τον προσδιορισμό αυτού του συγκεκριμένου κυκλώματος στον προμετωπιαίο φλοιό, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στην κοινωνική απομόνωση κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, δείξαμε επίσης ότι το ευάλωτο κύκλωμα που προσδιορίσαμε αποτελεί έναν πολλά υποσχόμενο στόχο για τη θεραπεία ελλειμμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς, αναφέρουν οι ερευνητές.
Και συνεχίζουν: Μέσω της διέγερσης του συγκεκριμένου προμετωπιαίου κυκλώματος το οποίο επεκτείνεται στον παρακοιλιακό θάλαμο, κατά την ενηλικίωση, καταφέραμε να αποκαταστήσουμε τα ελλείμματα κοινωνικότητας, τα οποία είχαν δημιουργηθεί από την κοινωνική απομόνωση κατά την παιδική ηλικία.
Συγκεκριμένα, η ομάδα βρήκε ότι δύο εβδομάδες κοινωνικής απομόνωσης αμέσως μετά τον απογαλακτισμό αρσενικών ποντικιών, οδηγούν σε αποτυχία ενεργοποίησης των νευρώνων του μέσου προμετωπιαίου φλοιού, οι οποίοι επεκτείνονται στον παρακοιλιακό θαλάμο, κατά τη διάρκεια της κοινωνικής έκθεσης στην ενηλικίωση.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η απομόνωση κατά την παιδική ηλικία, οδήγησε τόσο στη μειωμένη διέγερση των προμετωπιαίων νευρώνων που επεκτείνονται στον παρακοιλιακό θαλάμο όσο και στην αυξημένη ανασταλτική συμμετοχή άλλων σχετικών νευρώνων, υποδηλώνοντας την ύπαρξη ενός μηχανισμού νευρικού κυκλώματος υποκείμενων ελλειμάτων κοινωνικότητας που προκαλούνται από την κοινωνική απομόνωση κατά την παιδική ηλικία.
Δεδομένου ότι τα ελλείμματα κοινωνικής συμπεριφοράς είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό πολλών νευροαναπτυξιακών και ψυχιατρικών διαταραχών, όπως ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια, ο εντοπισμός των συγκεκριμένων προμετωπιαίων νευρώνων μπορεί να υποδείξει θεραπευτικούς στόχους για τη βελτίωση των ελλειμμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς.
Τα κυκλώματα που προσδιορίστηκαν σε αυτή τη μελέτη θα μπορούσαν ενδεχομένως να ρυθμιστούν χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως η διακρανιακή μαγνητική διέγερση και / ή η διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος.
Έρευνα: A prefrontal–paraventricular thalamus circuit requires juvenile social experience to regulate adult sociability in mice
Απόδοση: Γεωργιάννα Βιολάτου
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
