“Ενσυνειδητότητα” είναι η προσεκτική παρατήρηση του περιβάλλοντος κόσμου με έναν μη κριτικό προς τον εαυτό μου τρόπο. Κάνω ένα βήμα πίσω και δεν προσπαθώ συνεχώς ν’ αλλάξω τα πάντα. Όχι γιατί επιλέγω να ζήσω μες στην ανεμελιά, αλλά γιατί θέλω να γίνω ένας αυτόπτης μάρτυρας των καταστάσεων χωρίς τα συνήθη επικριτικά σχόλια.
Θυμάστε την τελευταία φορά που είχατε φύγει για διακοπές σε εκείνο το μέρος που πάντα είχατε στο μυαλό σας; Τότε που είχατε πραγματικά ξεκουραστεί, είχατε ηρεμήσει, είχατε βγάλει από μέσα σας το βάρος της καθημερινότητας; Ναι, ούτε κι εγώ.
Αυτός είναι κι ένας λόγος παραπάνω να πιάνεις από τα μαλλιά τις ελάχιστες ευκαιρίες για ένα τριήμερο κοντά στη θάλασσα, όπως κι έκανα. Κι η πρώτη μέρα ήδη έφευγε. Η ώρα ήταν περασμένες 8, ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει κι εγώ στο μπαλκόνι να παρατηρώ τις εναλλαγές στα χρώματα στον ουρανό, στα νερά, σε ό,τι έπεφτε το μάτι μου.
Έμεινα λίγα λεπτά αφημένη. Αναρωτήθηκα πόσο καιρό είχα άραγε να βυθιστώ στη στιγμή, να απολαύσω μία παύση, μία γεύση από τον παρόντα χρόνο. Και, τότε, συνειδητοποίησα ότι εκείνη τη στιγμή δημιουργούσα ένα «λιμάνι», όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Ρούμπι Ουάξ «Υγιής καινούργιος κόσμος (Ενσυνειδητότητα, Δαμάζοντας Το Μυαλό)». Δηλαδή, όλη η προσοχή μου και οι αισθήσεις μου ζούσαν στο εδώ και τώρα και έχτιζαν μία χαρούμενη εμπειρία.
Το βιβλίο το είχα διαβάσει ανάμεσα σε μικρά διαλείμματα στο γραφείο και είχε ταξιδέψει μαζί μου και σε εκείνο το μπαλκόνι. Κι ήταν αυτή η μικρή στιγμή που μου έδωσε το πάτημα για να συνδεθώ ξανά με τις σελίδες του και την έννοια της ενσυνειδητότητας. Στο βιβλίο η συγγραφέας προσπαθεί να χαράξει με αδρές γραμμές το σημείο στο οποίο βρίσκεται η ανθρώπινη μας φύση και να προτείνει τρόπους για να κάνει την παραμονή στη Γη μια πιο ευχάριστη εμπειρία. Αναφέρει ότι η ίδια, μετά την χρόνια πάλη της με την κατάθλιψη αποφάσισε να αφιερωθεί σε ένα εσωτερικό ταξίδι κοιτάζοντας το ενδότερο εγώ της. Στόχος του βιβλίου είναι να συστήσει στον αναγνώστη την έννοια της ενσυνειδητότητας και να απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με συγκεκριμένες λειτουργίες του μυαλού.
“Ενσυνειδητότητα” είναι η προσεκτική παρατήρηση του περιβάλλοντος κόσμου με έναν μη κριτικό προς τον εαυτό μου τρόπο.
Κάνω ένα βήμα πίσω και δεν προσπαθώ συνεχώς ν’ αλλάξω τα πάντα. Όχι γιατί επιλέγω να ζήσω μες στην ανεμελιά, αλλά γιατί θέλω να γίνω ένας αυτόπτης μάρτυρας των καταστάσεων χωρίς τα συνήθη επικριτικά σχόλια.
H ενσυνειδητότητα, έχει χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στην θεραπευτική διαδικασία βοηθώντας να μειωθεί το μέγεθος των δυσκολιών που έχουν προκύψει από τραυματικές εμπειρίες της ζωής. Σε αυτό το βιβλίο απεικονίζονται οι δυνατότητες του εργαλείου αυτού για την ενίσχυση της ψυχοθεραπείας. Οι άνθρωποι είναι σαφείς για ένα πράγμα όταν μπαίνουν στη θεραπεία: προσδοκούν και ελπίζουν να ανακουφιστούν, θέλουν να αισθανθούν καλύτερα. Συχνά έχουν πολλές ιδέες για το πώς να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, αν και στη θεραπεία συνήθως τα γεγονότα δεν συμβαίνουν όπως οι άνθρωποι προσδοκούν.
Στις σελίδες του βιβλίου η συγγραφέας μιλάει για τις φοβίες, τις ψευδαισθήσεις, τις πληγές μας και την ανάγκη μας να ξεχωρίζουμε.
Σε ένα κόσμο γεμάτο αγωνίες η ίδια επιλέγει να μιλήσει για τα δικά της προσωπικά «σκοτάδια», την αναζήτηση της να τα φέρει στην επιφάνεια και να τα φωτίσει.
«Στο μονοπάτι της ζωής», γράφει, «μπορεί να συναντήσεις τη δυστυχία ή την τρέλα». Είναι ένα βιβλίο για όλους, μιας και όλοι μοιραζόμαστε τα ίδια υλικά : τον πόνο, το γέλιο, το θυμό την γκρίνια. Όλοι μας είμαστε τρωτοί και εύθραυστοι, περνώντας μεγάλο μέρος της ζωή μας πίσω από άκαμπτα προσωπεία. Η ζωή όμως αξίζει αν αφεθείς στο δικαίωμα σου να συναντηθείς με τις επιθυμίες σου, απεμπλακείς, ξανασυστηθείς με όλα αυτά που σε στοιχειώνουν και ξεκινούν συνήθως με φράσεις όπως «θα έπρεπε» και «θα μπορούσα».
Κλείνοντας, θα αναφέρω ότι το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε όσους έχασαν κάποτε τον προσανατολισμό τους μέσα στους ρυθμούς της σύγχρονης κοινωνίας και απομονώθηκαν ξεχνώντας πόσο ικανοί είναι να μεταδώσουν και να λάβουν συναισθήματα ζεστασιάς και καλοσύνης. Είμαστε κοινωνικά όντα και όλα μας τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Ο ιός της αγάπης από το «εγώ» στο «εμείς» και αντίστροφα ίσως να είναι το ισχυρότερο όπλο σε αυτό τον κόσμο.
– ΡΟΥΜΠΙ ΟΥΑΞ
ΥΓΙΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
(Δαμάζοντας το μυαλό) ΕΚΔΟΣΕΙΣ OPERA