Ομάδα Ρώσων επιστημόνων απέδειξε ότι το ριβονουκλεϊκό οξύ (RNA) είναι σε θέση να συνθέσει μια πρωτεϊνη που προστατεύει τα κύτταρα από το στρες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά στην καταπολέμηση των ογκολογικών παθήσεων και στην αναζήτηση φαρμάκων κατά της γήρανσης. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανακοίνωσε το γραφείο τύπου του Πανεπιστημίου της Μόσχας Λομονόσοφ.
Αποδείχθηκε ότι η τελομεράση που βρίσκεται στο ριβονουκλεϊκό οξύ, κωδικοποιεί την πρωτεΐνη, που βοηθάει τα ανθρώπινα κύτταρα να αντισταθούν στο στρες. Η ανακάλυψη της νέας πρωτεΐνης παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή εντοπίσθηκε στην σύνθεση του ριβονουκλεϊκού οξέος, όπου πίστευαν ότι δεν μπορούσε να κωδικοποιηθεί (η διαδικασία σύνθεσης της πρωτεϊνης). Η νέα αυτή πρωτεΐνη μελετάται ενεργά ως συστατικό της τελομεράσης (ένζυμο, που προσθέτει ιδιαίτερες επαναλαμβανόμενες συνέχειες στο DNA), δήλωσε η υφηγήτρια της χημικής σχολής του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας Μαρία Ρουμπτσόβα, η οποία συμμετείχε στην έρευνα.
Οι έρευνες που έχουν ως αντικείμενο τη γήρανση και την ανανέωση του ανθρώπινου οργανισμού, συνδέονται στενά με την κατανόηση του μηχανισμού της κυτταρικής διαίρεσης και της ικανότητας των κυττάρων να αντισταθούν στο στρες, το οποίο προκαλείται για παράδειγμα από διάφορα είδη ακτινοβολίας, τοξίνες ή από ανεπαρκή διατροφή του κυττάρου. Τα κύτταρα στην πλειονότητα τους διαιρούνται σε έναν περιορισμένο αριθμό, επειδή το DNA με την κάθε κυτταρική διαίρεση που υφίσταται χάνει τα επαναλαμβανόμενα τμήματα του, που είναι οι τελομεράσες. Μόλις οι τελομεράσες ελαχιστοποιηθούν και φθάσουν σε κρίσιμο σημείο, η περαιτέρω κυτταρική διαίρεση καθίσταται αδύνατη και το κύτταρο πεθαίνει.
Παράλληλα τα εμβρυικά, τα βλαστικά και τα καρκινογόνα κύτταρα μπορούν να διαιρούνται στην ουσία απεριόριστα χάρη σε αυτό το ένζυμο της τελομεράσης, το οποίο χτίζει μέχρι τέλους τις τελομεράσες στα άκρα του DNA, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των κύκλων της κυτταρικής διαίρεσης. Μέχρι πρόσφατα θεωρείτο ότι η τελομεράση που βρίσκεται στο ριβονουκλεϊκό οξύ, και στην σύνθεση του ενζύμου, δεν συμμετέχει στη σύνθεση της πρωτεΐνης του κυττάρου.
Ανακαλύψαμε ότι (η τελομεράση του ριβονουκλεϊκού οξέος) μπορεί να έχει και μια ακόμη πρόσθετη λειτουργία, εάν βρίσκεται στον πυρήνα του κυττάρου και όχι στο κυτταρόπλασμα. Η μελέτη όλων των ιδιοτήτων της τελομεράσης μπορεί να οδηγήσει τους επιστήμονες στην δημιουργία του “ελιξήριου της νεότητας” και να συμβάλει στην καταπολέμηση των ογκολογικών παθήσεων, διευκρινίζει η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Μόσχας.
Πηγή: kathimerini.gr
