Η έβδομη τέχνη μπορεί να αποτυπώσει ακόμη και τα πιο σύνθετα προσωπικά, κοινωνικά ή πολιτικά ζητήματα, αρκεί να τα προσεγγίσει με την κατάλληλη ματιά.
Όσον αφορά την ψυχική υγεία, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει χαρακτήρες διαφορετικούς να αποτυπώνονται στη μεγάλη οθόνη με τα πιο μελανά χρώματα, με αποτέλεσμα οι πάσχοντες που ζουν ανάμεσά να νιώθουν στιγματισμένοι και εξοστρακισμένοι.
Άλλοτε πάλι η πένα του σεναριογράφου και η κριτική σκέψη του σκηνοθέτη οδήγησαν σε μικρά κινηματογραφικά αριστουργήματα που άγγιξαν το κοινό και επέδειξαν την αναγκαία ευαισθησία απέναντι σε λεπτά θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας.
Μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα μπορείτε να δείτε ευθύς αμέσως.
1. Οδηγός Αισιοδοξίας (2012)
Ολόκληρη η ταινία αποτελεί μια άριστα ενορχηστρωμένη προσπάθεια να επαναπροσδιοριστεί το τι ακριβώς σημαίνει ψυχική νόσος. Το μυστικό της επιτυχίας της βρίσκεται πιθανώς στην απλότητα και στην κανονικότητα των δύο βασικών ηρώων της, της Τίφανι (Τζένιφερ Λόρενς) και του Πατ (Μπράντλεϊ Κούπερ), που όμως δίνουν τις δικές τους μάχες με την ψυχική νόσο.
2. Το κορίτσι που άφησα πίσω (1999)
Πίσω στο μακρινό 1999, όταν ακόμη η οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό, η Γουινόνα Ράιντερ προσπάθησε να την «περάσει» στον θεατή μέσα από τα μάτια της Σουζάνα. Σκοπός της ταινίας είναι να απαντήσει στο ερώτημα «τι σημαίνει τελικά τρέλα», ενώ η κεντρική ηρωίδα αποφασίζει οικειοθελώς να απομακρυνθεί από τον κόσμο των «φυσιολογικών» και να μπει σε μια ψυχιατρική κλινική, όπου θα αρχίσει να καταλαβαίνει ποια πραγματικά είναι.
3. Μαύρος Κύκνος (2010)
Το «σκοτεινό» ψυχολογικό θρίλερ χάρισε δικαίως στη Νάταλι Πόρτμαν το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για τη σαγηνευτική ερμηνεία της. Η ταινία είναι το πορτραίτο ενός βασανισμένου μυαλού, της Νίνα, η οποία βιώνει κάθε στιγμή της μέρας της τεράστια ψυχολογική πίεση λόγω της επαγγελματικής ενασχόλησής της με το μπαλέτο. Ενώ παλεύει να διατηρήσει το προσωπείο της κανονικότητας, το κυνήγι της για την τελειότητα καταλήγει να της καταστρέφει το μυαλό αλλά και το σώμα.
4. Ο Άνθρωπος της Βροχής (1988)
Μια ταινία γεμάτη ευαισθησία και χιούμορ, «Ο Άνθρωπος της Βροχής» είναι η ιστορία δύο αδερφών, του Τσάρλι (Τομ Κρουζ) και του «σοφού» αυτιστικού Ρέιμοντ (Ντάστιν Χόφμαν), που προσπαθούν να κατανοήσουν μαζί τις προκλήσεις του αυτισμού.
5. Ένας υπέροχος άνθρωπος (2001)
Μια ταινία εμπνευσμένη από τη ζωή του Αμερικανού μαθηματικού και οικονομολόγου Τζων Φορμπς Νας, μια συναρπαστική και ταυτόχρονα συγκινητική περιπέτεια γύρω από την παρανοϊκή σχιζοφρένεια ενός ευφυέστατου επιστήμονα.
6. Μπρέκφαστ Κλαμπ (1985)
Όταν μια ομάδα φαινομενικά αταίριαστων μαθητών συναντιούνται ένα σαββατιάτικο απόγευμα στην τιμωρία του σχολείου, ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του θεατή στερεότυπα καθημερινών χαρακτήρων –ο «επαναστάτης», το «φυτό», ο «εκκεντρικός»– αλλά και οι πιέσεις που αυτοί κουβαλούν. Η κακοποίηση, ο εκφοβισμός και η κατάθλιψη είναι μερικά από τα μυστικά που κρύβονται πίσω από ένα «όλα είναι μια χαρά», κάτι που μπορεί να αγγίξει τον καθέναν από εμάς.
7. Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ (1997)
Η κλασική πλέον ταινία είναι μια ξεχωριστή συνάντηση ανάμεσα στον Γουίλ (Ματ Ντέιμον) και τον Σον (Robin Williams). Ο πρώτος, επιστάτης στο ΜΙΤ και λαμπρό μυαλό με δύσκολα παιδικά χρόνια και βαθιά κατάθλιψη, προσπαθεί να δώσει νόημα στη ζωή του και να αξιοποιήσει τα ταλέντα του με τη βοήθεια του δεύτερου, ενός ευφυούς και ευαίσθητου ψυχοθεραπευτή με πολύ χιούμορ.
8. Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει (2015)
Η καθηγήτρια γλωσσολογίας Άλις (Τζούλιαν Μουρ) έρχεται αντιμέτωπη με τη διάγνωση για νεανικό Αλτσχάιμερ. Καθώς η μνήμη της την εγκαταλείπει, παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό αλλά και με τους γύρω της να μην ξεχάσει ποια πραγματικά είναι.
9. Ιπτάμενος Κροίσος (2004)
Σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και συγκεκριμένα στη ζωή του Χάουαρντ Χιουζ, τον οποίο ενσαρκώνει ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο Χιουζ, Αμερικανός επιχειρηματίας, παραγωγός ταινιών και πιλότος, ζει μια ζωή μέσα στη χλιδή, την επιπολαιότητα και τη διασκέδαση, όμως σταδιακά αυτή ανατρέπεται από την ανεξέλεγκτη ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή του.
10. Η επανάσταση του Τσάρλι (2008)
Όπως και το «Μπρέκφαστ Κλαμπ», αυτή η ταινία έχει μια απλή αποστολή: Να καταστήσει σαφές ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας αγγίζουν τον καθέναν γύρω μας. Ο πρωταγωνιστής (Αντόν Γιέλτσιν) πασχίζει να πορευτεί με τη ΔΕΠΥ του και να βοηθήσει τους γύρω του, ενώ κάθε μέρα ανακαλύπτει λίγο περισσότερο τον εαυτό του.
Πηγή: onmed.gr
