Ακόμη μία προσέγγιση στην προσπάθεια θεραπείας της κατάθλιψης.
Δημιουργήστε μια εικόνα για το πώς αισθάνεστε τη σημερινή ημέρα, έγραφε η πρώτη άσκηση θεραπείας μέσω της τέχνης. Μετά από δέκα συνεδρίες, οι ασθενείς που υπέφεραν από σοβαρή ή μέτρια κατάθλιψη είχαν δείξει μεγαλύτερη βελτίωση σε σχέση με τους ασθενείς στην ομάδα ελέγχου, σύμφωνα με έρευνα στην ακαδημία Sahlgrenska.
Αυτό που μας επιτρέπει η μελέτη να συμπεράνουμε είναι ότι η θεραπεία διευκόλυνε τη βελτίωση ασθενών με κατάθλιψη, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι συγγραφείς της μελέτης.
Ως μέρος της μελέτης, η ακαδημία υπέβαλλε 43 ασθενείς με σοβαρή ή μέτρια κατάθλιψη σε θεραπευτικές συνεδρίες μέσω τέχνης. Η ομάδα ελέγχου αποτελείτο από 36 άτομα που είχαν τα ίδια συμπτώματα.
Παράλληλα, όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν διαφορετικούς συνδυασμούς φαρμάκων, γνωστικής συμπεριφοριστικής θεραπείας, ψυχοδυναμικής θεραπείας και φυσικοθεραπείας. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν τόσο επηρεασμένοι από την κατάθλιψή τους, ώστε δεν ήταν σε θέση να εργαστούν.
Η ατομική θεραπεία τέχνης, πραγματοποιήθηκε στην ψυχιατρική ή την πρωτοβάθμια φροντίδα και διεξήχθη από έναν ειδικά εκπαιδευμένο θεραπευτή. Κάθε συνεδρία, ξεκίνησε με μια σύντομη ενημέρωση και μια άσκηση χαλάρωσης. Μετά από αυτά οι συμμετέχοντες, κλήθηκαν να χρησιμοποιήσουν μαρκαδόρους, χρώματα νερού με τις ασκήσεις να είναι προκαθορισμένες.
Οι θεραπευτές, ακολούθησαν συγκεκριμένο πρωτόκολλο για να διασφαλίσουν ότι ακολουθούσαν τη σωστή επιστημονική μέθοδο. Ο κάθε θεραπευτής, απευθύνθηκε στους ασθενείς με το ίδιο θέμα, αλλά ο κάθε συμμετέχων, απάντησε πολύ διαφορετικά στις ασκήσεις. Τα υλικά ήταν απλά, επιτρέποντας στους συμμετέχοντες να αυτοσχεδιάσουν και να αισθάνονται ελεύθεροι να εκφράζουν τον εαυτό τους με τον τρόπο που θέλουν και στη συνέχεια είχαν τη δυνατότητα να μιλήσουν για την εικόνα και τη σημασία της για τον καθένα συμμετέχοντα, εξηγεί η Κριστίνα Μπλομντάλ, συγγραφέας της έρευνας.
Μετά από θεραπευτικές συνεδρίες διάρκειας δέκα ωρών, οι ασθενείς είχαν βελτιωθεί κατά μέσο όρο σχεδόν σε πέντε βαθμίδες της κλίμακας αξιολόγησης για την κατάθλιψη. Αυτό είναι ένα σημαντικό άλμα, που συνεπάγεται μια αξιοσημείωτη αλλαγή στην καθημερινή ζωή και μερικές φορές μπορεί επίσης να σημαίνει, ότι ένας ασθενής είναι σε θέση να επιστρέψει στην εργασία του.
Το άγχος, ο ύπνος, η ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλίας και η συναισθηματική συμμετοχή είναι μερικοί από τους παράγοντες που αξιολογήθηκαν στη μελέτη. Στην ομάδα ελέγχου που δεν είχε υποβληθεί σε θεραπεία τέχνης, δεν υπήρξε καθοριστική αλλαγή.
Το βαθύτερο νόημα της μελέτης ήταν ότι οι άνθρωποι αισθάνθηκαν σαν να συνάντησαν τον εαυτό τους, ότι η ζωγραφική χρησίμευσε σαν ένας καθρέφτης, όπου θα μπορούσαν να δουν και να κάνουν νέες ανακαλύψεις για τον εαυτό τους, σαν να επανέρχονταν πάλι στη ζωή, ισχυρίζεται η συγγραφέας.
Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν είχαν κανένα άμεσο όφελος από τη θεραπεία, είχαν δείξει βελτίωση. Η ζωγραφική η οποία βασίζεται σε συγκεκριμένα θέματα και η συζήτηση των εικόνων με τον θεραπευτή, προάγουν τον αυτο-προβληματισμό και την εγκεφαλική διέγερση που λαμβάνει χώρα έξω από το συνειδητό, καταλήγει η συγγραφέας.
Πηγή: medicalxpress.com
Απόδοση: Χρύσα Καριεντίδου
