Οι ορμονικές διαφορές μεταξύ των φύλων, μπορούν να δημιουργήσουν με πολλαπλούς τρόπους διαφορές και στη γνωστική λειτουργία τους.
Υπάρχει μια απλή θεωρία σχετικά με τις διαφορές φύλου όσον αφορά στη γνωστική λειτουργία, η οποία έχει αφετηρία στις διαφορές φύλου και στην πρόωρη ανάπτυξη του εγκεφάλου, οι οποίες με τη σειρά τους οφείλονται σε ορμονικές διαφορές. Διαγραμματικά, μπορεί να απεικονιστεί κάπως έτσι:
Το βιβλίο της Cordelia Fine Οι ψευδαισθήσεις του φύλου (“Delusions of Gender” – 2010) επικρίνει τόσο τους επιστήμονες όσο και τους εκλαϊκευτές της επιστήμης, ότι είναι υπερβολικά πρόθυμοι να πιστέψουν ιδιαίτερα απλές και βιολογικές θεωρίες των διαφορών του φύλου, ως προς τη γνωστική λειτουργία.
Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη διαφορά στην εμβρυική τεστοστερόνη στα δύο φύλα, περίπου 6-8 εβδομάδες μετά τη σύλληψη. Στο κεφάλαιο 9 του βιβλίου της, η Fine μιλά για τον Simon Baron-Cohen, ο οποίος φαίνεται να ισχυρίζεται ότι αυτή η αύξηση των αρσενικών ορμονών, είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνδρες είναι πιο πιθανό να έχουν αυτισμό και γιατί μόνο μία γυναίκα, μέχρι τώρα, έχει κερδίσει το Μετάλλιο Φιλντς, επίσημα γνωστό ως το Διεθνές Μετάλλιο για Εξαιρετικές Ανακαλύψεις στα Μαθηματικά (η Maryam Mirzakhani το 2014). Έτσι, διαγραμματικά αυτό μπορεί να απεικονιστεί ως εξής:
Αυτή η θεωρία μπορεί αρχικά να φαίνεται συναρπαστική, ίσως λόγω της απλότητας της. Αλλά η Fine μας παρουσιάζει την «άλλη πλευρά» αυτής την αρχικής αντίληψης, με τη μορφή της νευροαναπτυξιακής θεωρίας για την ύπαρξη ενός σπονδυλικού πυρήνα με την ονομασία βολβοσηραγγώδης μυς (bulbocavernosus-SNB), μια υποφλοιώδης περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τους μύες στη βάση του πέους.
Ακόμα και εδώ, η συσχέτιση μεταξύ των ορμονών, των διαφορών του εγκεφάλου και της συμπεριφοράς δεν είναι τόσο απλή, όπως δείχνουν τα πειράματα σε ποντίκια που διεξήχθησαν από την Celia Moore. Η Moore έδειξε ότι τα αρσενικά νεογνά αρουραίων γλείφονται περισσότερο από τις μητέρες τους και ότι αυτό το γλείψιμο οφείλεται στην επιπλέον τεστοστερόνη που υπάρχει στα ούρα τους. Οι μητέρες που δεν μπορούσαν να μυρίσουν, έγλειφαν τα αρσενικά και τα θηλυκά νεογνά εξίσου, ενώ τα θηλυκά νεογνά που τους έκαναν ενέσεις τεστοστερόνης, γλείφονταν από την μητέρα τους όσο και τα αρσενικά νεογνά. Η διαδικασία αυτή είχε μια επιπλέον αναπτυξιακή επίδραση στον βολβοσηραγγώδη μυ, η οποία θα μπορούσε να ταυτιστεί με το χειροκίνητο βούρτσισμα του περίνεου ενός νεογνού.
Μία ξεχωριστή μελέτη, η οποία έχει δημοσιευθεί στο Nature Neuroscience, έχει δείξει ότι η τεστοστερόνη δεν δρα απευθείας στους νευρώνες του βολβοσηραγγώδη μυ, αλλά αντιθέτως εμποδίζει τον κυτταρικό θάνατο στον βολβοσηραγγώδη μυ, διατηρώντας τους μύες με τους οποίους συνδέεται (στους άνδρες). Έτσι, διαγραμματικά αυτό μπορεί να αποτυπωθεί ως:
Μια μελέτη, συνοψίζοντας τα στοιχεία που είναι γνωστά για την ανάπτυξη του βολβοσηραγγώδη μυ, υποστηρίζει: «Υπάρχει μια δια βίου πλαστικότητα ακόμα και σε αυτό το απλό σύστημα και επίσης υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι τα ενήλικα ανδρογόνα αλληλεπιδρούν με την κοινωνική εμπειρία για να επηρεάσουν το σύστημα του βολβοσηραγγώδη μυ». Οπότε, η αρχική θεωρία δεν είναι τόσο απλή.
Αυτό που αγαπώ σε αυτή τη θεωρία είναι η πολυπλοκότητα των αναπτυξιακών αιτιών. Ακόμη και στον αρουραίο, όχι στον άνθρωπο. Ακόμη και στις υποφλοιώδεις περιοχές του εγκεφάλου και όχι στις φλοιώδεις. Ακόμη και για μια περιοχή του εγκεφάλου που απευθείας ελέγχει ένα αντανακλαστικό του πέους. Η έμμεση ερώτηση της Fine για τον Baron-Cohen φαίνεται να είναι: Αν η εξέλιξη δημιουργεί αυτό το επίπεδο πολυπλοκότητας για κάτι τόσο σημαντικό για την αναπαραγωγική λειτουργία, ποια είναι η πιθανότητα να υπάρχουν περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για κάτι επιλεκτικά μη συναφές, όπως το να κερδίζει κανείς βραβεία στα Μαθηματικά;
Παρατηρήστε επίσης την ποικιλία των αλληλεπιδράσεων, όχι μόνο τον αριθμό: ορμόνες -> σώμα, σώμα -> αίσθηση στον εγκέφαλο της μητέρας, εγκέφαλος -> συμπεριφορά, συμπεριφορά της μητέρας -> αίσθηση του νεογνού, αίσθηση -> κυτταρική ανάπτυξη. Πρόκειται για μια αναπτυξιακή θεωρία που περιλαμβάνει τις ορμόνες, τον εγκέφαλο, το σώμα, τη συμπεριφορά και τα άτομα.
Συγκριτικά με αυτό το παράδειγμα, οι διαφορές φύλου ως προς την γνωστική λειτουργία λόγω των πρώιμων ορμονικών διαφορών, δεν δείχνουν αναπόφευκτες και ο απλός συσχετισμός ορμόνες-εγκέφαλος-συμπεριφορά, μοιάζει να είναι πρόχειρος στην καλύτερη περίπτωση. Είτε θεωρείτε ότι οι ορμονικές διαφορές μεταξύ των φύλων, μπορούν με τη σειρά τους να δημιουργήσουν με πολλαπλούς τρόπους διαφορές και στη γνωστική λειτουργία μεταξύ των δύο φύλων (μοντέλο των «μικρών διαφορών») είτε ότι οι διαφορές των φύλων ως προς τις ορμόνες θα ακυρώνουν η μία την άλλη, μπορεί να εξαρτώνται και από τις υποθέσεις που κάνετε σχετικά με την ανάπτυξη. Τουλάχιστον, η θεωρία του βολβοσηραγγώδη μυ, δείχνει ότι αξίζει να ρίξετε μία ματιά σε αυτές τις υποθέσεις.
Πηγή: mindhacks.com
Έρευνες: Maternal stimulation affects the number of motor neurons in a sexually dimorphic nucleus of the lumbar spinal cord.
Επιπρόσθετη πηγή: Autism Research Center
Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
