H ψυχοθεραπεία είναι πιο ανθρώπινη, ενδιαφέρουσα και δυναμική διαδικασία από αυτό που πιστεύουμε. Κοιτάζοντας κάτω από το πέπλο που σκεπάζει την θεραπεία μιλάμε για όλα αυτά που συμβαίνουν και έχουν σημασία, όπως η προετοιμασία του θεραπευτή και του θεραπευόμενου για τη συνεδρία.
Πόσο συχνά έχετε ακούσει ή έχετε πει λόγια όπως:
Δεν έχω προετοιμάσει τι θα πω σήμερα στην ψυχοθεραπεία
Δεν έχω ιδέα για το τι θα πω σήμερα στη συνεδρία
Αν και είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι οι παραπάνω προτάσεις έχουν ένα ξεχωριστό και προσωπικό νόημα για το κάθε πρόσωπο, κάθε φορά που ακούω να τις προφέρει, νιώθω ότι κρύβουν μέσα τους μια μεγάλη δόση αυτοκριτικής.
Είμαι ένας άνθρωπος πολύ καλός στην οργάνωση και την προετοιμασία. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να δημιουργώ και να ακολουθώ προθεσμίες, χρονοδιαγράμματα και να οργανώνω τα σχέδιά μου καθώς δεν θέλω να νιώσω ντροπή, από την έλλειψη προετοιμασίας. Επίσης, με βοηθά να διατηρώ την συνοχή του εαυτού μου και να προχωράω μπροστά, παρουσιάζοντας την εικόνα ενός ισορροπημένου ανθρώπου.
Ο σχεδιασμός, η οργάνωση, ο καθορισμός στόχων, η τήρηση ημερολογίου, μου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι τα πάντα είναι υπό τον έλεγχό μου και συνεπώς πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να αποπροσανατολιστώ, κάτι που αν συμβεί συνεπάγεται απώλεια, ντροπή, επίθεση ή ταπείνωση, αισθήματα που δεν θέλω σε καμία περίπτωση να βιώσω.
Ωστόσο, και ο αποπροσανατολισμός είναι μέρος της ζωής μας, όπως και τα συναισθήματα, οι εμπειρίες, η γραφή, η γλώσσα και η κίνηση. Τα πάντα είναι δυνατόν να ανατραπούν, όπως και τα σχέδιά μας.
Και όταν οι θεραπευόμενοί μου και εγώ, επιπλήττουμε τους εαυτούς μας για την ελλιπή προετοιμασία μας στη θεραπευτική διαδικασία ή κάνουμε μια προληπτική δήλωση αποποίησης αυτής μας της ευθύνης, η οποία υποδηλώνεται με την φράση «Δεν φταίω εγώ για ό,τι συμβεί παρακάτω, δεν ήμουν έτοιμος»… ξέρω πολύ καλά ότι κάτι έχουμε παραβλέψει.
Στην πραγματικότητα όμως, το ερώτημα παραμένει. Πώς μπορεί κάποιος να προετοιμαστεί για την θεραπεία; Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι οι λίστες και τα σχέδια είναι χρήσιμα σε αυτή την περίπτωση. Πιστεύω ότι:
- Πάντα είμαστε απροετοίμαστοι όταν κάνουμε κάτι για πρώτη φορά.
- Είμαστε απροετοίμαστοι να δημιουργήσουμε ένα νέο είδος ομορφιάς, να συνδεθούμε με κάποιον με τρόπο που δεν έχουμε ξαναενωθεί μέχρι τώρα.
- Είμαστε απροετοίμαστοι για την πρώτη μας επιτυχία ή για την τεράστια αποτυχία που όμοια δεν έχουμε ξαναζήσει μέχρι τότε.
- Είμαστε απροετοίμαστοι να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
- Είμαστε απροετοίμαστοι για την αντίδραση κάποιου που εκπλήσσουμε και κάνουμε χαρούμενο και πρέπει να είμαστε απροετοίμαστοι για την επόμενη ανακάλυψή μας.
- Έχουμε τρομοκρατηθεί τόσο πολύ από την σημαντικότητα της προετοιμασίας, που έχουμε καλύψει με τον φόβο μας την άλλη όψη, την όψη της ζωής, στην οποία έχουμε την επιλογή να είμαστε απροετοίμαστοι.
Αν η θεραπεία αποσκοπεί στην πραγματική αλλαγή, αυτό που πραγματικά οφείλουμε να κάνουμε, είναι να είμαστε απροετοίμαστοι.
Καθώς φτάνω στην ολοκλήρωση αυτού του κειμένου σκέφτομαι το επόμενο πράγμα που έχω να κάνω σήμερα, αλλά και τους αναγνώστες που θα το διαβάσουν αύριο. Καθώς αυτά τα πράγματα συρρέουν στο μυαλό μου, η καρδιά μου λέει: Επιτρέψτε μου να είμαι απροετοίμαστη. Επιτρέψτε μου να είμαι απροετοίμαστη για εσάς.
Συγγραφέας: Alison Crosthwait
Απόδοση: Άννα Αποστολίδου Ψυχολόγος
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
