Σύμφωνα με μια νέα μετα-ανάλυση 50 ετών έρευνας από εμπειρογνώμονες στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Austin και από το Πανεπιστήμιο του Michigan για το «ξύλο» που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους, βρήκαν ότι όσο περισσότερο τιμωρούνται σωματικά τα παιδιά, τόσο πιο πιθανό είναι να αψηφούν τους γονείς τους και να βιώσουν αυξημένη αντι-κοινωνική συμπεριφορά, επιθετικότητα, προβλήματα ψυχικής υγείας και γνωστικές δυσκολίες.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στο περιοδικό Family Psychology, εξετάζει την έρευνα πέντε δεκαετιών που περιλαμβάνει πάνω από 160.000 παιδιά. Οι ερευνητές λένε ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη ανάλυση μέχρι σήμερα όσον αφορά τις επιπτώσεις που σχετίζονται με το «ξύλο» και ειδικότερα όσον αφορά τις επιπτώσεις του «ξύλου» ως ένα ξεχωριστό θέμα σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες, οι οποίες και περιελάμβαναν και άλλους τύπους σωματικής τιμωρίας στις αναλύσεις τους.
«Η ανάλυσή μας επικεντρώνεται σε αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θα αναγνώριζαν ως απλά ‘ένα χέρι ξύλο’ και όχι ως μία δυνητικά καταχρηστική συμπεριφορά», λέει η Elizabeth Gershoff, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια της Ανάπτυξης του Ανθρώπου και των Οικογενειακών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Austin. «Ανακαλύψαμε ότι το ξύλο συνδέεται με ακούσιες αρνητικές συνέπειες και δεν σχετίζεται με πιο άμεσες ή μακροπρόθεσμες συμπεριφορές συμμόρφωσης, οι οποίες και είναι ο στόχος των γονέων όταν πειθαρχούν τα παιδιά τους».
Η Gershoff διαπίστωσε ότι το «ξύλο» (που ορίζεται ως ένα χτύπημα με ανοικτό χέρι στα οπίσθια ή στα άκρα) ήταν σημαντικά συνδεδεμένο με 13 από τις 17 εκβάσεις που εξετάστηκαν, όλες προς την κατεύθυνση των επιζήμιων αποτελεσμάτων.
«Το αποτέλεσμα της μελέτης είναι ότι το ξύλο αυξάνει την πιθανότητα μιας ευρείας ποικιλίας ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων για τα παιδιά. Οι ξυλιές λοιπόν κάνουν το αντίθετο από ό, τι οι γονείς συνήθως θέλουν να πετύχουν», λένε οι ερευνητές.
Οι ερευνητές επίσης εξέτασαν την ύπαρξη κάποιων μακροπρόθεσμων επιπτώσεων και σε ενήλικες τους οποίους είχαν δείρει ως παιδιά. Όσο περισσότερο τους είχαν δείρει, τόσο πιο πιθανό ήταν να επιδεικνύουν αντικοινωνική συμπεριφορά και να αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Ήταν επίσης πιο πιθανό να υποστηρίξουν τη σωματική τιμωρία και για τα δικά τους παιδιά, γεγονός που αναδεικνύει έναν από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους οι στάσεις απέναντι στην σωματική τιμωρία πέρασαν από γενιά σε γενιά.
Οι ερευνητές εξέτασαν ένα ευρύ φάσμα μελετών και επισήμαναν ότι το ξύλο σχετίζεται σταθερά με αρνητικά αποτελέσματα σε όλους τους τύπους των μελετών, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που χρησιμοποιούν τις ισχυρότερες μεθοδολογίες, όπως τα πειραματικά σχέδια. Εκτιμάται ότι το 80% των γονέων σε όλο τον κόσμο δέρνουν τα παιδιά τους, σύμφωνα με μια έκθεση του 2014 της UNICEF. Η Gershoff σημειώνει ότι αυτή η εμμονή με το «ξύλο» ισχύει, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει σαφής απόδειξη των θετικών επιδράσεων από τη χρήση ξύλου και υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι ενέχει κίνδυνο βλάβης για την συμπεριφορά και την ανάπτυξη των παιδιών.
Τόσο το ξύλο όσο και η σωματική κακοποίηση συνδέθηκαν με τα ίδια επιζήμια αποτελέσματα για τα παιδιά και ρέουν προς την ίδια κατεύθυνση, έχοντας σχεδόν την ίδια ισχύ.
«Εμείς ως κοινωνία αντιλαμβανόμαστε το ξύλο και τη σωματική κακοποίηση ως διακριτές συμπεριφορές», λέει η Gershoff. «Ωστόσο, η έρευνα μας δείχνει, ότι το ξύλο συνδέεται με τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα για το παιδί, όπως η κακοποίηση, απλά σε ένα ελαφρώς μικρότερο βαθμό. Ελπίζουμε ότι η μελέτη μας μπορεί να βοηθήσει να εκπαιδεύσει τους γονείς σχετικά με τις πιθανές βλάβες του να δέρνουν τα παιδιά τους και να τους προτρέψει να δοκιμάσουν θετικές και μη τιμωρητικές μορφές πειθαρχίας».
Πηγή: sciencedaily.com
Έρευνα: Journal of Family Psychology
