Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Psychological Science, ένα περιοδικό του Association for Psychological Science, τα νήπια παρουσιάζουν μοναδικές σωματικές και συμπεριφορικές ανταποκρίσεις στο ευχάριστο άγγιγμα, οι οποίες μπορεί να συμβάλουν στην ενίσχυση των δεσμών μεταξύ παιδιών και γονέων καθώς και στην προώθηση μιας πρώιμης κοινωνικής και σωματικής ανάπτυξης.
Προηγούμενες μελέτες με ενήλικες έχουν δείξει ότι όταν το δέρμα αγγίζεται με χάδι, ενεργοποιείται ένας συγκεκριμένος τύπος υποδοχέα αφής, ως αντίδραση σε μια συγκεκριμένη ταχύτητα της κίνησης αυτής του χαδιού, που οδηγεί στην αίσθηση του "ευχάριστου" αγγίγματος. Ο γνωσιακός νευρολόγος Merle Fairhurst του Ινστιτούτου Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences, στη Λειψία της Γερμανίας, μαζί με τους συνεργάτες του επέθεσαν ότι αυτό το είδος ανταπόκρισης θα μπορούσε να προκύψει ήδη από τη νηπιακή ηλικία.
Για τη μελέτη, ο Fairhurst και οι συνεργάτες του έβαλαν τα νήπια να καθίσουν στην αγκαλιά των γονιών τους, ενώ ο ερευνητής χάιδευε το πίσω μέρος του βραχίονα του κάθε νηπίου με ένα πινέλο. Ο ερευνητής άλλαζε το εύρος των πινελιών ανάμεσα σε τρεις καθορισμένες ταχύτητες (0,3, 3, ή 30 cm ανά δευτερόλεπτο). Οι ερευνητές μέτρησαν τις αντιδράσεις των νηπίων χρησιμοποιώντας μέτρα μέτρησης της φυσιολογίας και της συμπεριφοράς.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η καρδιακή συχνότητα των νηπίων επιβραδύνθηκε ως αντίδραση στις πινελιές, αλλά μόνο όταν οι πινελιές ήταν μέσης ταχύτητας. Με άλλα λόγια, το άγγιγμα του πινέλου με μια μέση ταχύτητα συνέβαλε στο να μειωθεί η σωματική τους διέγερση. Τα νήπια επίσης, έδειξαν περισσότερη εμπλοκή με το πινέλο κατά τη διάρκεια των πινελιών μέσης ταχύτητας, όπως μετρήθηκε σε σχέση με τη διάρκεια και τη συχνότητα κατά την οποία κοιτούσαν το πινέλο ενώ τα χάιδευαν.
Είναι ενδιαφέρον, ότι ο πιο αργός καρδιακός ρυθμός των νηπίων κατά τη διάρκεια των μεσαίας ταχύτητας χαδιών με το πινέλο, ήταν με έναν μοναδικό τρόπο συνδεδεμένος με την ευαισθησία στην αφή που ανέφεραν όσοι είχαν αναλάβει και φρόντιζαν τα νήπια κατά την πρώιμη ηλικία τους. Όσο πιο ευαίσθητα ήταν στο άγγιγμα τα άτομα που φρόντιζαν τα νήπια, τόσο περισσότερο επιβραδυνόταν ο καρδιακός ρυθμός του νηπίου ως αντίδραση στη μέση ταχύτητα του αγγίγματος.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτή η σύνδεση μεταξύ του ατόμου που το φρόντιζαν και το νήπιο θα μπορούσε να βασιστεί σε αίτια που αφορούν τόσο τη «φροντίδα» όσο και τη «φύση».
"Μια πιθανότητα είναι ότι η ευαισθησία των νηπίων στο ευχάριστο άγγιγμα, προέρχεται από την άμεση ή μεταδοτική εμπειρία των διαφορετικών επίπεδων αγγίγματος, που λαμβάνει το νήπιο σε κοινωνικό επίπεδο ως συνάρτηση της ευαισθησίας του ατόμου που τα φροντίζει στην κοινωνική επαφή", εξηγεί ο Fairhurst. "Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι το κοινωνικό άγγιγμα είναι γενετικά κληρονομικό και κατ’επέκταση υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των ατόμων που φροντίζουν τα νήπια και τα νήπια".
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα "υποστηρίζουν την ιδέα ότι το ευχάριστο άγγιγμα διαδραματίζει έναν ζωτικό ρόλο στις ανθρώπινες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με το να αποδεικνύουν ότι η ευαισθησία στο ευχάριστο άγγιγμα εμφανίζεται νωρίς στην ανάπτυξη του ανθρώπου".
Υποστηρίζουν ότι η ικανότητα να αντιλαμβάνονται και να ανταποκρίνονται οι άνθρωποι με ευαισθησία στο ευχάριστο άγγιγμα είναι πιθανό να είναι ζωτικής σημασίας νωρίς στη ζωή, λόγω του θεμελιώδους ρόλου που παίζει το άγγιγμα στην υπαγωγή, στη δημιουργία δεσμών και στο συγχρονισμό μεταξύ των νηπίων και των ατόμων που τα φροντίζουν.
Ο Fairhurst και οι συνεργάτες του σχεδιάζουν να επεκτείνουν αυτά τα ευρήματα διερευνώντας τη βάση του ευχάριστου αγγίγματος στον εγκέφαλο χρησιμοποιώντας εργαλεία νευροαπεικόνισης και ερευνώντας τις ψυχολογικές επιπτώσεις που έχει το ευχάριστο άγγιγμα στην κοινωνική λειτουργία των νηπίων.
Πηγή: Association for Psychological Science
